คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1203 / 2542

“คำพิพากษาที่น่าสนใจ”

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1203 / 2542

ขณะที่ผู้เสียหายอยู่ในบ้านกับเด็กหญิง จ. บุตรสาวจำเลยที่ 1 มาร้องเรียกผู้เสียหายที่หน้าบ้านว่า “เฮ้ยมึงไม่แน่จริงนี่หว่าเฮ้ยถ้ามึงแน่จริง มึงออกมาซิวะมึงทำไมไม่ออกมาวะออกมาโดนแน่”

ขณะนั้นจำเลยที่ 2 ยืนอยู่หน้าบ้านตนเองซึ่งอยู่เยื้องบ้านผู้เสียหายพูดว่าå “ให้มันอยู่แต่ในบ้านอย่าให้มันออกมา ถ้ามันออกมาเอาแม่มันเลย” คำพูดของจำเลยทั้งสองดังกล่าวประกอบการกระทำ และสถานที่ เป็นการบังคับขู่เข็ญไม่ให้ผู้เสียหายออกไปจากบ้าน หากยืนออกไปจะถูกจำเลยทั้งสองทำร้าย หาใช่เป็นเพียงคำทำให้ออกไปต่อสู้กันเท่านั้นไม่ เมื่อผู้เสียหายเกิดความกลัว หรือความตกใจโดยการขู่เข็ญ การกระทำของจำเลยทั้งสอง  

จึงเป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 392,83

โดย สำนักกฎหมาย มหาวิทยาลัยสวนดุสิต